Maski są niebezpieczne dla zdrowia! To bomby biologiczne!

Kazali ludziom nosić maski, to noszą... Jakby kazali nosić nocniki na głowie, to też by nosili. Były Minister Zdrowia Łukasz Szumowski od początku negował noszenie maseczek, mówiąc, że nie chronią przed zakażeniem koronawirusem i nie zabezpieczają przed zachorowaniem na COVID-19. Kiedy zapadły nowe decyzje polityczne, to zaczął do nich przekonywać... Mam nadzieję, że poniższe badania i wypowiedzi do kogoś przemówią...

Zdjęcie utworzone przez prostooleh - pl.freepik.com

Mandat za brak maski wciąż nielegalny!

Niemiecka neurolog i neurofizjolog, dr Margarite Griesz-Brisson:

"Ponowne wdychanie wydychanego powietrza bez wątpienia spowoduje niedobór tlenu i zalanie dwutlenkiem węgla. Wiemy to ludzki mózg jest bardzo wrażliwy na niedobór tlenu. Na przykład w hipokampie są komórki nerwowe, które bez tlenu nie mogą żyć dłużej niż 3 minuty - nie mogą przeżyć.

Ostre objawy ostrzegawcze to bóle głowy, senność, zawroty głowy, problemy z koncentracją, spowolnienie czasu reakcji - reakcje układu poznawczego.

Jednak gdy masz chroniczny niedobór tlenu, wszystkie te objawy znikają, ponieważ przyzwyczaisz się do tego. Ale twoja wydajność pozostanie osłabiona, a niedostateczna podaż tlenu w twoim mózgu nadal postępuje.

Wiemy, że rozwój chorób neurodegeneracyjnych trwa od lat do dziesięcioleci. Jeśli dzisiaj zapomnisz swojego numeru telefonu, załamanie mózgu zaczęłoby się już 20 lub 30 lat temu.

Podczas gdy myślisz, że przyzwyczaiłeś się do noszenia maski i ponownego wdychania wydychanego powietrza, procesy zwyrodnieniowe w twoim mózgu są wzmacniane w miarę ciągłego niedoboru tlenu.

Drugi problem polega na tym, że komórki nerwowe w twoim mózgu nie są w stanie normalnie się dzielić. Jeśli więc nasze rządy hojnie pozwolą na pozbycie się masek i powrót do swobodnego oddychania tlenem za kilka miesięcy, utracone komórki nerwowe nie będą już regenerowane. To, co odeszło, odeszło.

Nie noszę maski, potrzebuję mózgu do myślenia. Chcę mieć trzeźwą głowę, kiedy mam do czynienia z moimi pacjentami, a nie znieczulenie wywołane dwutlenkiem węgla.

Nie ma nieuzasadnionego medycznego zwolnienia z masek na twarz, ponieważ Niedobór tlenu jest niebezpieczny dla każdego mózgu. Każda istota ludzka musi samodzielnie zdecydować, czy chce nosić maskę, która jest absolutnie nieskuteczna, aby chronić się przed wirusem."

Dr Russell Blaylock ostrzega: "Przez noszenie maski wydychane wirusy nie będą w stanie uciec i skoncentrują się w kanałach nosowych, wejdą do nerwów węchowych i przemieszczą się do mózgu."

Przedstawicielka WHO w Polsce, dr Paloma Cuchí (marzec 2020):

„Zamiast chronić, maseczka może wręcz stać się źródłem infekcji, bo poprzez oddech szybko ulega zawilgoceniu, a takie środowisko jest idealną pożywką dla rozwoju drobnoustrojów. Dlatego też trzeba zmienić ją na nową, kiedy tylko stanie się wilgotna.”

Dr hab. n. med. Jarosław Pinkas:

„Maseczki nie chronią przed zarażeniem koronawirusem! Noszenie ich przez osoby zdrowe jest kompletnie bezsensowne. Są one dla osób chorych właśnie po to, aby nie zarażały innych. Natomiast nie ma żadnego powodu, aby w naszym klimacie, w naszym kraju nosiły je osoby zdrowe”.

Doktor Maciej Niwiński, przewodniczący Zarządu Regionu Śląskiego OZZL:

„Źle użyta maseczka staje się bombą biologiczną. Szkodzi zamiast pomagać”.

Dr Zbigniew Martyka, ordynator oddziału zakaźnego w Dąbrowie Tarnowskiej:

„Jeśli nosimy maseczki to nie mamy większego wpływu na ochronę innych przed zakażeniem, a w dodatku szkodzimy własnemu zdrowiu. Nasuwa się wniosek, że jesteśmy okłamywani i zmuszani do działań mogących pogarszać nasz stan zdrowia”.

Dr Tomasz Ozorowski, mikrobiolog, były prezes Stowarzyszenia Epidemiologii Szpitalnej i przewodniczący Zespołu Kontroli Zakażeń Szpitalnych:

„To daje złudne poczucie bezpieczeństwa. Może też prowadzić do sytuacji, w której maseczki zwiększą ryzyko zakażenia, ponieważ nie potrafimy z nich poprawnie korzystać. Dlatego nie powinniśmy robić tego w taki sposób, że nosimy je wszyscy”

Badanie przeprowadzone przez University of East Anglia wykazało, że wymóg maski nie przyniósł żadnych korzyści, a nawet może zwiększyć ryzyko infekcji.

Minister Zdrowia Holandii, Tamary van Ark:

„Ponieważ z medycznego punktu widzenia NIE MA UDOWODNIONEJ SKUTECZNOŚCI maseczek, rada ministrów zdecydowała, że nie będzie ogólnokrajowego obowiązku noszenia maseczek niemedycznych”

Prof. Włodzimiesz Gut w artykule dla wp:

„Maseczki zbierają na swojej powierzchni wszystko, zwłaszcza kiedy ulegną zawilgoceniu, tracą swoje właściwości. Nie wolno ich dotykać, a przeciętna jednorazówka działa przez 20 minut, więc trzeba by było mieć przy sobie odpowiedni zapas. I potem nie bardzo wiadomo, co z nimi robić”

Międzynarodowa Biblioteka ClinMed, która jest repozytorium badań i wydawcą Open Access dla badań medycznych podaje: "Długotrwałe stosowanie N95 i masek chirurgicznych przez pracowników służby zdrowia podczas COVID-19 spowodowało niepożądane skutki, takie jak bóle głowy, wysypka, trądzik, uszkodzenia skóry i zaburzenia funkcji poznawczych u większości badanych."

Badanie British Medical Journal BMJ Open mówi: "To badanie jest pierwszym RCT masek z tkaniny, a wyniki ostrzegają przed użyciem masek z tkaniny. Jest to ważne odkrycie, które wpływa na bezpieczeństwo i higienę pracy. Zatrzymywanie wilgoci, ponowne użycie masek z tkaniny i słaba filtracja mogą zwiększać ryzyko infekcji."

W opracowaniu naukowym na witrynie PDMJ czytamy "Oczekuje się, że patologiczna triada mikrocząstek jako zagrożenia długoterminowego oraz zakażenia bakteryjne i grzybicze jako zagrożenia średniookresowe, a także urazy spowodowane niedotlenieniem i hiperkapnią w perspektywie krótkoterminowej będą miały synergistyczne skutki w zagrażaniu zdrowiu zamaskowanych ludzie. Ze względu na duże ryzyko maskowania osób noszących udokumentowane w tych trzech artykułach, stanowczo zalecamy, aby żadna osoba dorosła ani dziecko nie były zmuszane do noszenia maski w żadnych okolicznościach. Ponadto zalecamy, aby zagrożenia związane z maską twarzy były publikowane w widocznym miejscu i aby maski były noszone wyłącznie przez dorosłych, którzy zdecydują się to zrobić, i tylko za dobrowolną świadomą zgodą, z pełną świadomością związanych z nimi zagrożeń, oraz aby ich stosowanie było zabronione dla dzieci, dorosłych uczniów i pracownicy. Z drugiej strony, jeśli powszechne stosowanie masek i narzucanie tego samego będzie się utrzymywało, to z przedstawionych tu danych wynika, czy zachorowalność i śmiertelność z powodu noszenia masek przewyższy tę w przypadku COVID-19 lub innych znanych chorób zakaźnych. Jakie będą długoterminowe skutki noszenia maski, jeśli będzie się utrzymywać? I czy będziemy w stanie odróżnić uraz maski od COVID-19 lub innych patologii? Przedstawione tutaj dowody, podsumowując dane kliniczne z całego świata, pokazują, że maski mogą przyspieszyć zachorowalność i śmiertelność u już chorych oraz że maski mogą chorować na zdrowych ludzi. "

W podsumowaniu badania wpływu masek na wydolność krążeniowo-oddechową, czytamy "Maski medyczne mają wyraźny negatywny wpływ na wydolność krążeniowo-oddechową, co znacznie upośledza forsowne czynności fizyczne i zawodowe. Ponadto maski medyczne znacznie pogarszają jakość życia ich użytkownika. Efekty te należy rozważyć w porównaniu z potencjalnymi skutkami ochronnymi masek na twarz w przypadku transmisji wirusów."

Jak powiedziała przedstawicielka WHO w Polsce, dr Paloma Cuchí "maski (...) w przypadku osób zdrowych, które nie zajmują się chorymi, nie są one konieczne. Mogą dawać poczucie bezpieczeństwa, ale nic poza tym".

"Źle użyta maseczka staje się bombą biologiczną. Szkodzi zamiast pomagać. Jeśli ktoś nosi maseczkę, to nie powinien jej dotykać palcami. To właśnie tam może być największe stężenie wirusa." - mówi Doktor Maciej Niwiński, przewodniczący Zarządu Regionu Śląskiego OZZL.

National Center for Biotechnology Information

NCBI (Narodowe Centrum Informacji Biotechnologicznej) jest częścią największej na świecie biblioteki medycznej prowadzonej przez rząd federalny Stanów Zjednoczonyc. W swoim artykule o bezużyteczności maseczek na rozprzestrzenianie się koronawirusa powołuje się na wiele badań (w tym Badanie Uniwersytetu Stanford) i naukowych publikacji. Pod powyższym linkiem możecie przeczytać tekst oryginalny, a poniżej znajdziecie ten sam tekst przetłumaczony w translatorze.

Maski twarzy w erze COVID-19: hipoteza zdrowotna

Streszczenie

Wiele krajów na całym świecie wykorzystywało medyczne i niemedyczne maski na twarz jako niefarmaceutyczną interwencję w celu ograniczenia przenoszenia i zakaźności choroby koronawirusowej-2019 (COVID-19). Chociaż brakuje dowodów naukowych potwierdzających skuteczność masek na twarz, ustalono niekorzystne skutki fizjologiczne, psychologiczne i zdrowotne. Postawiono hipotezę, że maski na twarz pogorszyły profil bezpieczeństwa i skuteczności i należy ich unikać. Bieżący artykuł kompleksowo podsumowuje dowody naukowe dotyczące noszenia masek na twarz w erze COVID-19, dostarczając prosperujących informacji dla zdrowia publicznego i podejmowania decyzji.

Słowa kluczowe: fizjologia, psychologia, zdrowie, SARS-CoV-2, bezpieczeństwo, skuteczność

Wprowadzenie

Maski twarzowe są częścią niefarmaceutycznych zabiegów, które zapewniają pewną barierę oddechową ust i nosa, które zostały wykorzystane do ograniczenia przenoszenia patogenów układu oddechowego [1]. Maski na twarz mogą być medyczne i niemedyczne, gdzie dwa rodzaje masek medycznych są używane głównie przez pracowników służby zdrowia [1], [2]. Pierwszy typ to maska N95 z atestem National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH), filtrująca maska na twarz, a drugi typ to maska chirurgiczna [1]. Zaprojektowane i zamierzone zastosowania masek N95 i masek chirurgicznych różnią się pod względem rodzaju ochrony, jaką potencjalnie zapewniają. N95 składają się zazwyczaj z elektretowego materiału filtrującego i ściśle przylegają do twarzy użytkownika, podczas gdy maski chirurgiczne są na ogół luźne i mogą zawierać elektretowy materiał filtrujący lub nie. N95 zostały zaprojektowane w celu zmniejszenia narażenia użytkownika przez drogi oddechowe na zakaźne i szkodliwe cząsteczki ze środowiska, na przykład podczas eksterminacji owadów. Natomiast maski chirurgiczne są zaprojektowane tak, aby zapewnić barierę ochronną przed rozpryskami, śliną i innymi płynami ustrojowymi przed rozpryskami od użytkownika (np. Chirurga) do sterylnego środowiska (pacjenta podczas operacji) w celu zmniejszenia ryzyka zakażenia [1].

Trzecim rodzajem masek na twarz są niemedyczne maski z tkaniny lub tkaniny. Niemedyczne maski na twarz są wykonane z różnych materiałów tkanych i nietkanych, takich jak polipropylen, bawełna, poliester, celuloza, gaza i jedwab. Chociaż niemedyczne maski na twarz z tkaniny lub tkaniny nie są wyrobem medycznym ani osobistym wyposażeniem ochronnym, Francuskie Stowarzyszenie Normalizacyjne (grupa AFNOR) opracowało pewne normy określające minimalne parametry filtracji i oddychalności [2]. W niniejszym artykule dokonano przeglądu dowodów naukowych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności noszenia masek na twarz, opisując fizjologiczne i psychologiczne skutki oraz potencjalne długoterminowe konsekwencje dla zdrowia.

Hipoteza

W dniu 30 stycznia 2020 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła globalny stan zagrożenia zdrowia publicznego w postaci ciężkiego ostrego zespołu oddechowego-koronawirusa-2 (SARS-CoV-2) powodującego chorobę koronawirusową-2019 (COVID-19) [3] . Do 1 października 2020 r. Na całym świecie odnotowano 34 166 633 przypadki, a 1018 876 zmarło w wyniku rozpoznania wirusa. Co ciekawe, 99% wykrytych przypadków SARS-CoV-2 przebiega bezobjawowo lub ma łagodny przebieg, co jest sprzeczne z nazwą wirusa (zespół ostrej niewydolności oddechowej - koronawirus-2) [4]. Chociaż śmiertelność zakażeń (liczba przypadków zgonów podzielona przez liczbę zgłoszonych przypadków) początkowo wydaje się dość wysoka, 0,029 (2,9%) [4], to przeszacowanie dotyczyło ograniczonej liczby wykonanych testów COVID-19, co przekłada się na wyższe wskaźniki. Biorąc pod uwagę fakt, że przypadki bezobjawowe lub z minimalnymi objawami są kilkakrotnie wyższe niż liczba zgłoszonych przypadków, śmiertelność przypadków jest znacznie mniejsza niż 1% [5]. Zostało to potwierdzone przez szefa National Institute of Allergy and Infectious Diseases z USA, stwierdzając, że „ogólne konsekwencje kliniczne COVID-19 są podobne do skutków ciężkiej grypy sezonowej” [5], a śmiertelność przypadków wynosi około 0,1% [ 5], [6], [7], [8]. Ponadto dane od hospitalizowanych pacjentów z COVID-19 i ogółu społeczeństwa wskazują, że większość zgonów dotyczyła osób starszych i przewlekle chorych, co potwierdza możliwość, że wirus może zaostrzać istniejące stany, ale rzadko sam powoduje śmierć [9], [10] ]. SARS-CoV-2 wpływa przede wszystkim na układ oddechowy i może powodować powikłania, takie jak zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS), niewydolność oddechowa i śmierć [3], [9]. Nie jest jednak jasne, jakie są naukowe i kliniczne podstawy noszenia masek jako strategii ochronnej, biorąc pod uwagę fakt, że maski na twarz ograniczają oddychanie, powodując hipoksemię i hiperkapnię oraz zwiększają ryzyko powikłań oddechowych, samozanieczyszczenia i zaostrzenia istniejących chorób przewlekłych [2 ], [11], [12], [13], [14].

Warto zauważyć, że hiperoksja lub suplementacja tlenem (oddychanie powietrzem o wysokim ciśnieniu parcjalnym O2 powyżej poziomu morza) jest dobrze ugruntowaną praktyką terapeutyczną i leczniczą w wielu ostrych i przewlekłych stanach, w tym powikłaniach oddechowych [11], [15]. Faktem jest, że obecnym standardem postępowania w leczeniu hospitalizowanych pacjentów z COVID-19 jest oddychanie 100% tlenem [16], [17], [18]. Chociaż kilka krajów nakazało noszenie maski na twarz w placówkach opieki zdrowotnej i miejscach publicznych, brakuje dowodów naukowych potwierdzających ich skuteczność w zmniejszaniu zachorowalności lub śmiertelności związanych z chorobami zakaźnymi lub wirusowymi [2], [14], [19]. W związku z tym postawiono hipotezę: 1) praktyka noszenia masek na twarz wpłynęła negatywnie na profil bezpieczeństwa i skuteczności, 2) zarówno medyczne, jak i niemedyczne maski na twarz są nieskuteczne w zmniejszaniu przenoszenia z człowieka na człowieka i zakaźności SARS-CoV-2 i COVID -19, 3) Noszenie masek na twarz ma niekorzystne skutki fizjologiczne i psychologiczne, 4) Długotrwałe konsekwencje noszenia masek na twarz są szkodliwe dla zdrowia.

Ewolucja hipotezy

Fizjologia oddychania

Oddychanie jest jedną z najważniejszych funkcji fizjologicznych zapewniających życie i zdrowie. Ciało ludzkie wymaga ciągłego i odpowiedniego dopływu tlenu (O2) do wszystkich narządów i komórek do normalnego funkcjonowania i przetrwania. Oddychanie jest również niezbędnym procesem usuwania produktów ubocznych przemiany materii [dwutlenku węgla (CO2)] występujących podczas oddychania komórkowego [12], [13]. Powszechnie wiadomo, że ostry znaczący deficyt O2 (hipoksemia) i podwyższone poziomy CO2 (hiperkapnia) nawet przez kilka minut mogą być bardzo szkodliwe i śmiertelne, podczas gdy przewlekła hipoksemia i hiperkapnia powodują pogorszenie stanu zdrowia, zaostrzenie istniejących schorzeń, zachorowalność i ostatecznie śmiertelność [11], [20], [21], [22]. Medycyna ratunkowa wykazuje, że 5–6 minut ciężkiej hipoksemii podczas zatrzymania krążenia spowoduje śmierć mózgu z wyjątkowo niską przeżywalnością [20], [21], [22], [23]. Z drugiej strony, chroniczna łagodna lub umiarkowana hipoksemia i hiperkapnia, np. Spowodowane noszeniem masek na twarz, skutkuje przejściem na wyższy udział beztlenowego metabolizmu energetycznego, obniżeniem poziomu pH i wzrostem komórek i kwasowości krwi, toksycznością, stresem oksydacyjnym, przewlekłym stanem zapalnym, immunosupresją i pogorszenie stanu zdrowia [24], [11], [12], [13].

Skuteczność masek na twarz

Właściwości fizyczne masek medycznych i niemedycznych sugerują, że maski na twarz są nieskuteczne w blokowaniu cząstek wirusów ze względu na różnice w ich skalach [16], [17], [25]. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy, wirus SARS-CoV-2 ma średnicę od 60 nm do 140 nm [nanometrów (miliardowa część metra)] [16], [17], podczas gdy średnice nici masek medycznych i niemedycznych sięgają od 55 µm do 440 µm [mikrometrów (jedna milionowa metra), czyli ponad 1000 razy więcej [25]. Ze względu na różnicę w rozmiarach między średnicą SARS-CoV-2 a średnicą gwintu maski twarzowej (wirus jest 1000 razy mniejszy), SARS-CoV-2 może z łatwością przejść przez dowolną maskę twarzową [25]. Ponadto skuteczność filtracji masek na twarz jest niska i waha się od 0,7% w przypadku niechirurgicznej maski tkanej z gazy bawełnianej do 26% w przypadku słodszego materiału bawełnianego [2]. W przypadku masek chirurgicznych i medycznych N95 współczynnik filtracji spada odpowiednio do 15% i 58%, gdy istnieje nawet niewielka szczelina między maską a twarzą [25].

Kliniczne dowody naukowe dodatkowo podważają skuteczność masek na twarz w blokowaniu przenoszenia z człowieka na człowieka lub zakaźności. Randomizowane badanie kontrolne (RCT), w którym wzięło udział 246 uczestników [123 (50%) objawowych)], którzy zostali przydzieleni do noszenia lub nie noszenia maski chirurgicznej, oceniającej przenoszenie wirusów, w tym koronawirusa [26]. Wyniki tego badania wykazały, że wśród osób objawowych (z gorączką, kaszlem, bólem gardła, katarem itp.) Nie było różnicy między noszeniem a noszeniem maski na twarz w przypadku przenoszenia kropelek koronawirusa cząstek> 5 µm. Wśród osób bezobjawowych nie wykryto kropelek ani aerozoli koronawirusa u żadnego uczestnika z maską lub bez, co sugeruje, że osoby bezobjawowe nie przenoszą ani nie zarażają innych ludzi [26]. Zostało to dodatkowo poparte badaniem dotyczącym zakaźności, w którym 445 osób bezobjawowych było narażonych na bezobjawowy nosiciel SARS-CoV-2 (z wynikiem dodatnim w kierunku SARS-CoV-2) przy użyciu bliskiego kontaktu (wspólna przestrzeń kwarantanny) przez średnio 4 do 5 dni. Badanie wykazało, że żadna z 445 osób nie była zakażona SARS-CoV-2, co zostało potwierdzone przez polimerazę z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym [27].

Metaanaliza wśród pracowników służby zdrowia wykazała, że w porównaniu z brakiem masek, maski chirurgiczne i respiratory N95 nie były skuteczne w przypadku przenoszenia infekcji wirusowych lub chorób grypopodobnych na podstawie sześciu RCT [28]. Na podstawie oddzielnej analizy 23 badań obserwacyjnych metaanaliza ta nie wykazała ochronnego działania maski medycznej lub respiratorów N95 przeciwko wirusowi SARS [28]. Niedawny systematyczny przegląd 39 badań obejmujących 33867 uczestników w środowiskach środowiskowych (choroba samoopisowa), nie wykazał różnicy między respiratorami N95 a maskami chirurgicznymi i maskami chirurgicznymi i brakiem masek w ryzyku rozwoju grypy lub choroby grypopodobnej, co sugeruje ich nieskuteczność blokowania transmisji wirusów w środowiskach społecznościowych [29].

Kolejna metaanaliza 44 badań innych niż RCT (n = 25 697 uczestników), w których badano potencjalne zmniejszenie ryzyka masek twarzowych przeciwko SARS, zespołowi oddechowemu Bliskiego Wschodu (MERS) i transmisji COVID-19 [30]. Metaanaliza obejmowała cztery szczegółowe badania dotyczące przenoszenia wirusa COVID-19 (5929 uczestników, głównie pracowników służby zdrowia, stosowało maski N95). Chociaż ogólne ustalenia wykazały zmniejszone ryzyko przenoszenia wirusa z maskami na twarz, analiza miała poważne ograniczenia w wyciąganiu wniosków. Jedno z czterech badań dotyczących COVID-19 miało zero przypadków zakażenia w obu ramionach i zostało wykluczone z obliczeń metaanalitycznych. Pozostałe dwa badania dotyczące COVID-19 miały nieskorygowane modele i również zostały wykluczone z ogólnej analizy. Wyniki metaanalityczne oparto tylko na jednym badaniu COVID-19, jednym MERS i 8 SARS, co skutkowało dużym błędem selekcji badań i skażeniem wyników między różnymi wirusami. Opierając się na czterech badaniach COVID-19, metaanaliza nie wykazała redukcji ryzyka masek na twarz w przypadku transmisji COVID-19, gdzie autorzy podali, że wyniki metaanalizy są mało wiarygodne i niejednoznaczne [30].

We wczesnej publikacji WHO stwierdziła, że „maski na twarz nie są wymagane, ponieważ nie ma dowodów na ich przydatność do ochrony osób zdrowych” [14]. W tej samej publikacji WHO oświadczyła, że „maski z tkaniny (np. Z bawełny lub gazy) nie są zalecane w żadnych okolicznościach” [14]. I odwrotnie, w późniejszej publikacji WHO stwierdziła, że stosowanie masek na twarz wykonanych z tkaniny (polipropylen, bawełna, poliester, celuloza, gaza i jedwab) jest ogólną praktyką społeczną mającą na celu „zapobieganie przenoszeniu wirusa przez osoby zakażone i / lub oferowanie ochrona zdrowego użytkownika przed infekcją (profilaktyka) ”[2]. Ta sama publikacja była ponadto sprzeczna, stwierdzając, że ze względu na niższą filtrację, oddychalność i ogólną wydajność masek z tkaniny, stosowanie maski z tkaniny, takiej jak materiał i / lub włóknina, powinno być rozważane tylko w przypadku osób zakażonych, a nie do praktyki profilaktycznej u osób bezobjawowych [2]. Centralne Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) wydało podobne zalecenie, stwierdzając, że tylko osoby z objawami powinny rozważyć noszenie maski, podczas gdy u osób bezobjawowych praktyka ta nie jest zalecana [31]. Zgodnie z CDC, naukowcy kliniczni z Departamentów Chorób Zakaźnych i Mikrobiologii Australii odradzają używanie masek na twarz przez pracowników służby zdrowia, argumentując, że nie ma uzasadnienia dla takiej praktyki, podczas gdy normalne relacje opiekuńcze między pacjentami a personelem medycznym mogą być zagrożone [32] . Ponadto WHO wielokrotnie ogłaszała, że „obecnie nie ma bezpośrednich dowodów (z badań nad COVID-19) na skuteczność maskowania twarzy zdrowych ludzi w społeczności w celu zapobiegania zakażeniom wirusami układu oddechowego, w tym COVID-19” [2] . Pomimo tych kontrowersji, potencjalne szkody i ryzyko związane z noszeniem masek na twarz zostały wyraźnie potwierdzone. Obejmuje to samozanieczyszczenie spowodowane ćwiczeniami ręcznymi lub brakiem wymiany, gdy maska jest mokra, zabrudzona lub uszkodzona, rozwój zmian skórnych na twarzy, drażniące zapalenie skóry lub nasilający się trądzik i dyskomfort psychiczny. Wrażliwe populacje, takie jak osoby z zaburzeniami psychicznymi, niepełnosprawnością rozwojową, problemami słuchu, osoby mieszkające w gorącym i wilgotnym środowisku, dzieci i pacjenci z chorobami układu oddechowego, są narażone na znaczne ryzyko powikłań i urazów [2].

Fizjologiczne skutki noszenia masek na twarz

Noszenie maski na twarz mechanicznie ogranicza oddychanie, zwiększając opór ruchu powietrza zarówno podczas wdechu, jak i wydechu [12], [13]. Chociaż przerywany (kilka razy w tygodniu) i powtarzający się (10–15 oddechów na 2–4 serie) wzrost oporu oddychania może być adaptacyjny do wzmocnienia mięśni oddechowych [33], [34], to przedłużający się i utrzymujący się efekt noszenia maski jest nieprzystosowany i może być szkodliwy dla zdrowia [11], [12], [13]. W normalnych warunkach na poziomie morza powietrze zawiera 20,93% O2 i 0,03% CO2, co zapewnia ciśnienie parcjalne odpowiednio 100 mmHg i 40 mmHg dla tych gazów we krwi tętniczej. Te stężenia gazów znacznie się zmieniają, gdy oddychanie odbywa się przez maskę twarzową. Uwięzione powietrze pozostające między ustami, nosem i maską twarzową jest wielokrotnie wdychane i wypuszczane z organizmu, zawierające niskie stężenie O2 i wysokie stężenie CO2, powodujące hipoksemię i hiperkapnię [35], [36], [11], [12], [13]. Ciężka hipoksemia może również wywoływać powikłania sercowo-płucne i neurologiczne i jest uważana za ważny objaw kliniczny w kardiologii [37], [38], [39], [40], [41], [42]. Niska zawartość tlenu we krwi tętniczej może powodować niedokrwienie mięśnia sercowego, poważne zaburzenia rytmu, dysfunkcję prawej lub lewej komory, zawroty głowy, niedociśnienie, omdlenia i nadciśnienie płucne [43]. Przewlekła hipoksemia o niskim stopniu złośliwości i hiperkapnia w wyniku stosowania maski twarzowej mogą powodować zaostrzenie istniejących schorzeń sercowo-płucnych, metabolicznych, naczyniowych i neurologicznych [37], [38], [39], [40], [41], [42]. W tabeli 1 podsumowano fizjologiczne i psychologiczne skutki noszenia maski na twarz oraz ich potencjalne długoterminowe konsekwencje dla zdrowia.

Efekty fizjologiczne:

• Hipoksemia

• Hiperkapnia

• Duszność

• Zwiększyć stężenie mleczanu

• Spadek poziomu pH

• kwasica

• Toksyczność

• Zapalenie

• Samozanieczyszczenie

• Wzrost poziomu hormonów stresu (adrenaliny, noradrenaliny i kortyzolu)

• Zwiększone napięcie mięśni

• Immunosupresja

Efekt psychologiczny:

• Aktywacja reakcji na stres typu „walcz lub uciekaj”

• Chroniczny stan stresu

• Strach

• zaburzenia nastroju

• Bezsenność

• Zmęczenie

• Pogorszona wydajność poznawcza

Konsekwencje zdrowotne:

• Zwiększona predyspozycja do chorób wirusowych i infekcyjnych

• Bóle głowy

• Lęk

• Depresja

• Nadciśnienie

• Choroby układu krążenia

• Rak

• Cukrzyca

• Choroba Alzheimera

• Zaostrzenie istniejących stanów i chorób

• Przyspieszony proces starzenia

• Pogorszenie stanu zdrowia

• Przedwczesna śmiertelność

Oprócz niedotlenienia i hiperkapnii oddychanie przez maskę powoduje pozostałości bakterii i zarazków na wewnętrznej i zewnętrznej warstwie maski. Te toksyczne składniki są wielokrotnie wdychane z powrotem do organizmu, powodując samozanieczyszczenie. Oddychanie przez maski na twarz zwiększa również temperaturę i wilgotność w przestrzeni między ustami a maską, powodując uwalnianie toksycznych cząstek z materiałów maski [1], [2], [19], [26], [35], [36]. ]. W systematycznym przeglądzie literatury oszacowano, że poziomy skażenia aerozolami masek na twarz zawierają od 13 do 202 549 różnych wirusów [1]. Oddychanie zanieczyszczonego powietrza o wysokim stężeniu bakterii i toksycznych cząstek wraz z niskim poziomem O2 i wysokim CO2 w sposób ciągły stanowi wyzwanie dla homeostazy organizmu, powodując samotoksyczność i immunosupresję [1], [2], [19], [26], [35], [36].

Badanie przeprowadzone na 39 pacjentach z chorobami nerek wykazało, że noszenie maski N95 podczas hemodializy znacząco obniżyło tętnicze ciśnienie parcjalne tlenu (z PaO2 101,7 do 92,7 mm Hg), zwiększyło częstość oddechów (z 16,8 do 18,8 oddechów / min) i zwiększyło częstość występowania klatki piersiowej. dyskomfort i niewydolność oddechowa [35]. Normy ochrony dróg oddechowych wydane przez Administrację Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy USA Departament Pracy stanowią, że oddychanie powietrzem o stężeniu O2 poniżej 19,5% jest uważane za niedobór tlenu, powodujący niekorzystne skutki fizjologiczne i zdrowotne. Należą do nich zwiększona częstotliwość oddychania, przyspieszone tętno i zaburzenia poznawcze związane z myśleniem i koordynacją [36]. Na podstawie badań na zwierzętach i badań z udziałem pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc wykazano, że przewlekły stan łagodnej hipoksji i hiperkapnii jest głównym mechanizmem rozwoju dysfunkcji poznawczych [44].

Niekorzystne efekty fizjologiczne zostały potwierdzone w badaniu 53 chirurgów, u których podczas dużej operacji używano maski chirurgicznej. Po 60 minutach noszenia maski na twarz nasycenie tlenem spadło o ponad 1%, a tętno wzrosło o około pięć uderzeń / min [45]. W innym badaniu wśród 158 pracowników służby zdrowia korzystających z ochronnego sprzętu osobistego, głównie masek na twarz N95, wykazano, że 81% (128 pracowników) doświadczyło nowych bólów głowy podczas zmian w pracy, ponieważ stały się one obowiązkowe z powodu epidemii COVID-19. W przypadku osób, które używały maski N95 dłużej niż 4 godziny dziennie, prawdopodobieństwo wystąpienia bólu głowy podczas zmiany było około czterokrotnie wyższe [iloraz szans = 3,91, 95% CI (1,35–11,31) p = 0,012], natomiast 82,2 % osób noszących N95 rozwinęło ból głowy już w ciągu ≤10 do 50 minut [46].

Jeśli chodzi o maskę z tkaniny, w RCT z czterotygodniową obserwacją porównano wpływ maski z tkaniny z maskami medycznymi i bez masek na częstość występowania klinicznych chorób układu oddechowego, chorób grypopodobnych i potwierdzonych laboratoryjnie zakażeń wirusem układu oddechowego wśród 1607 uczestników z 14 szpitale [19]. Wyniki pokazały, że nie ma różnicy między noszeniem masek z materiału, masek medycznych i brakiem masek w przypadku występowania klinicznych chorób układu oddechowego i potwierdzonych laboratoryjnie zakażeń wirusem układu oddechowego. Jednak duży szkodliwy efekt z ponad 13-krotnie wyższym ryzykiem [Ryzyko względne = 13,25 95% CI (1,74 do 100,97)] zaobserwowano w przypadku chorób grypopodobnych wśród osób noszących maski z materiału [19]. W badaniu stwierdzono, że maski z tkaniny wiążą się z poważnymi problemami dotyczącymi zdrowia i bezpieczeństwa, w tym zatrzymywania wilgoci, ponownego użycia, słabej filtracji i zwiększonego ryzyka infekcji, co zawiera zalecenia dotyczące stosowania masek z tkaniny [19].

Psychologiczne skutki noszenia masek na twarz

Z psychologicznego punktu widzenia noszenie maski na twarz ma zasadniczo negatywny wpływ na użytkownika i osobę w pobliżu. Podstawowa łączność między człowiekiem a człowiekiem poprzez wyraz twarzy jest zagrożona, a tożsamość własna jest w pewnym stopniu eliminowana [47], [48], [49]. Te dehumanizujące ruchy częściowo usuwają wyjątkowość i indywidualność osoby noszącej maskę, a także osoby z nią związanej [49]. Połączenia i relacje społeczne są podstawowymi potrzebami człowieka, które są dziedziczone w sposób naturalny u wszystkich ludzi, podczas gdy ograniczone powiązania międzyludzkie są związane ze złym zdrowiem psychicznym i fizycznym [50], [51]. Pomimo eskalacji technologii i globalizacji, która przypuszczalnie sprzyjałaby powiązaniom społecznym, odkrycia naukowe pokazują, że ludzie stają się coraz bardziej izolowani społecznie, a częstość występowania samotności rośnie w ostatnich kilku dekadach [50], [52]. Słabe więzi społeczne są ściśle związane z izolacją i samotnością, uważanymi za istotne czynniki ryzyka zdrowotnego [50], [51], [52], [53].

Metaanaliza 91 badań obejmujących około 400 000 osób wykazała 13% wzrost ryzyka moralnego wśród osób z niską w porównaniu z wysoką częstością kontaktów [53]. Inna metaanaliza 148 badań prospektywnych (308849 uczestników) wykazała, że słabe relacje społeczne były związane z 50% wzrostem ryzyka zgonu. Osoby, które były izolowane społecznie lub czuły się samotne, miały odpowiednio 45% i 40% większe ryzyko zgonu. Odkrycia te były spójne dla wieku, płci, początkowego stanu zdrowia, przyczyny zgonu i okresów obserwacji [52]. Co ważne, stwierdzono, że zwiększone ryzyko śmiertelności jest porównywalne z paleniem i przewyższające dobrze znane czynniki ryzyka, takie jak otyłość i brak aktywności fizycznej [52]. Ogólny przegląd 40 przeglądów systematycznych, w tym 10 metaanaliz, wykazał, że upośledzone relacje społeczne były związane ze zwiększonym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, depresji, samobójstw z lękiem, raka i ogólnej choroby somatycznej [51].

Jak opisano wcześniej, noszenie masek na twarz powoduje stan hipoksji i hiperkapnii, który nieustannie kwestionuje normalną homeostazę i aktywuje reakcję stresową typu „walcz lub uciekaj”, ważny mechanizm przetrwania w organizmie człowieka [11], [12], [13]. Ostra reakcja na stres obejmuje aktywację układu nerwowego, hormonalnego, sercowo-naczyniowego i odpornościowego [47], [54], [55], [56]. Obejmują one aktywację części limbicznej mózgu, uwalnianie hormonów stresu (adrenalina, neuro-adrenalina i kortyzol), zmiany w dystrybucji przepływu krwi (rozszerzenie naczyń obwodowych i zwężenie naczyń trzewnych) oraz aktywację odpowiedzi układu odpornościowego ( wydzielanie makrofagów i komórek NK [47], [48]. Spotkanie z ludźmi noszącymi maskę na twarz aktywuje wrodzoną emocję związaną ze stresem i strachem, która jest fundamentalna dla wszystkich ludzi w sytuacjach zagrożenia lub życia, takich jak śmierć lub nieznany, nieprzewidywalny wynik. Podczas gdy ostra reakcja na stres (sekundy do minut) jest reakcją adaptacyjną na wyzwania i częścią mechanizmu przetrwania, chroniczny i długotrwały stan strachu przed stresem jest nieprzystosowany i ma szkodliwy wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne. Wielokrotnie lub stale aktywowana reakcja stres-strach powoduje, że organizm działa w trybie przetrwania, utrzymując wzrost ciśnienia krwi, stan prozapalny i immunosupresję [47], [48].

Długoterminowe konsekwencje zdrowotne noszenia masek na twarz

Długotrwała praktyka noszenia masek na twarz może mieć poważne konsekwencje zdrowotne. Długotrwały stan niedotlenienia-hiperkapnii zaburza normalną równowagę fizjologiczną i psychiczną, pogarsza stan zdrowia oraz sprzyja rozwojowi i progresji istniejących chorób przewlekłych [23], [38], [39], [43], [47], [48], [57]. ], [11], [12], [13]. Na przykład choroba niedokrwienna serca spowodowana niedotlenieniem mięśnia sercowego jest najczęstszą postacią chorób układu krążenia i jest główną przyczyną zgonów na całym świecie (44% wszystkich chorób niezakaźnych), przy czym w 2016 r. Odnotowano 17,9 mln zgonów [57]. . Niedotlenienie również odgrywa ważną rolę w zachorowalności na raka [58]. Niedotlenienie komórkowe ma silną mechanistyczną cechę w promowaniu inicjacji raka, progresji, przerzutów, przewidywania wyników klinicznych i zwykle przedstawia gorsze przeżycie u pacjentów z rakiem. Większość guzów litych wykazuje pewien stopień niedotlenienia, co jest niezależnym predyktorem bardziej agresywnej choroby, oporności na terapie przeciwnowotworowe i gorszych wyników klinicznych [59], [60]. Warto zauważyć, że rak jest jedną z głównych przyczyn zgonów na całym świecie, a szacuje się, że w 2018 r. Odnotowano ponad 18 mln nowych zdiagnozowanych przypadków i 9,6 mln zgonów związanych z rakiem [61].

W odniesieniu do zdrowia psychicznego globalne szacunki wskazujące, że COVID-19 spowoduje katastrofę z powodu dodatkowych szkód psychologicznych, takich jak kwarantanna, blokady, bezrobocie, załamanie gospodarcze, izolacja społeczna, przemoc i samobójstwa [62], [63], [64] . Przewlekły stres wraz ze stanami hipoksji i hiperkapnii wytrąca organizm z równowagi i może powodować bóle głowy, zmęczenie, problemy żołądkowe, napięcie mięśni, zaburzenia nastroju, bezsenność i przyspieszone starzenie [47], [48], [65], [66] , [67]. Stan ten tłumi układ odpornościowy w celu ochrony organizmu przed wirusami i bakteriami, zmniejsza funkcje poznawcze, sprzyja rozwojowi i zaostrzaniu głównych problemów zdrowotnych, w tym nadciśnienia, chorób układu krążenia, cukrzycy, raka, choroby Alzheimera, narastającego lęku i stanów depresyjnych, powoduje izolację społeczną samotność i zwiększające się ryzyko przedwczesnej śmiertelności [47], [48], [51], [56], [66].

Wniosek

Istniejące dowody naukowe podważają bezpieczeństwo i skuteczność noszenia maski na twarz jako środka zapobiegawczego w przypadku COVID-19. Dane sugerują, że zarówno medyczne, jak i niemedyczne maski na twarz są nieskuteczne w blokowaniu przenoszenia chorób wirusowych i zakaźnych z człowieka na człowieka, takich jak SARS-CoV-2 i COVID-19, co przemawia przeciwko stosowaniu masek na twarz. Wykazano, że noszenie masek na twarz ma znaczące niekorzystne skutki fizjologiczne i psychologiczne. Należą do nich niedotlenienie, hiperkapnia, duszność, zwiększona kwasowość i toksyczność, aktywacja lęku i reakcji na stres, wzrost hormonów stresu, immunosupresja, zmęczenie, bóle głowy, pogorszenie zdolności poznawczych, predyspozycja do chorób wirusowych i zakaźnych, przewlekły stres, lęk i depresja. Długotrwałe konsekwencje noszenia maski na twarz mogą powodować pogorszenie stanu zdrowia, rozwój i postęp chorób przewlekłych oraz przedwczesną śmierć. Rządy, decydenci i organizacje zdrowotne powinni stosować prosperujące i oparte na naukowych dowodach podejście w odniesieniu do noszenia masek na twarz, gdy ta ostatnia jest uważana za interwencję zapobiegawczą dla zdrowia publicznego.

Oświadczenie autorstwa CRediT

Baruch Vainshelboim: konceptualizacja, przechowywanie danych, pisanie - oryginalny szkic.

Deklaracja konfliktu interesów

Autorzy oświadczają, że nie mają znanych konkurencyjnych interesów finansowych ani powiązań osobistych, które mogłyby wpłynąć na pracę przedstawioną w tym artykule.

Bibliografia

1. Fisher E.M., Noti J.D., Lindsley W.G., Blachere F.M., Shaffer R.E. Validation and application of models to predict facemask influenza contamination in healthcare settings. Risk Anal. 2014;34:1423–1434. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

2. World Health Organization. Advice on the use of masks in the context of COVID-19. Geneva, Switzerland; 2020.

3. Sohrabi C., Alsafi Z., O'Neill N., Khan M., Kerwan A., Al-Jabir A. World Health Organization declares global emergency: A review of the 2019 novel coronavirus (COVID-19) Int J Surg. 2020;76:71–76. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

4. Worldometer. COVID-19 CORONAVIRUS PANDEMIC. 2020.

5. Fauci A.S., Lane H.C., Redfield R.R. Covid-19 - Navigating the Uncharted. N Engl J Med. 2020;382:1268–1269. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

6. Shrestha S.S., Swerdlow D.L., Borse R.H., Prabhu V.S., Finelli L., Atkins C.Y. Estimating the burden of 2009 pandemic influenza A (H1N1) in the United States (April 2009-April 2010) Clin Infect Dis. 2011;52(Suppl 1):S75–S82. [PubMed] [Google Scholar]

7. Thompson W.W., Weintraub E., Dhankhar P., Cheng P.Y., Brammer L., Meltzer M.I. Estimates of US influenza-associated deaths made using four different methods. Influenza Other Respir Viruses. 2009;3:37–49. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

8. Centers for Disease, C., Prevention. Estimates of deaths associated with seasonal influenza --- United States, 1976-2007. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2010,59:1057-62. [PubMed]

9. Richardson S., Hirsch J.S., Narasimhan M., Crawford J.M., McGinn T., Davidson K.W. Presenting Characteristics, Comorbidities, and Outcomes Among 5700 Patients Hospitalized With COVID-19 in the New York City Area. JAMA. 2020 [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

10. Ioannidis J.P.A., Axfors C., Contopoulos-Ioannidis D.G. Population-level COVID-19 mortality risk for non-elderly individuals overall and for non-elderly individuals without underlying diseases in pandemic epicenters. Environ Res. 2020;188 [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

11. American College of Sports Medicine . Sixth ed. Lippincott Wiliams & Wilkins; Baltimore: 2010. ACSM's Resource Manual for Guidelines for Exercise Testing and Priscription. [Google Scholar]

12. Farrell P.A., Joyner M.J., Caiozzo V.J. second edition. Lippncott Williams & Wilkins; Baltimore: 2012. ACSM's Advanced Exercise Physiology. [Google Scholar]

13. Kenney W.L., Wilmore J.H., Costill D.L. 5th ed. Human Kinetics; Champaign, IL: 2012. Physiology of sport and exercise. [Google Scholar]

14. World Health Organization. Advice on the use of masks in the community, during home care and in health care settings in the context of the novel coronavirus (2019-nCoV) outbreak. Geneva, Switzerland; 2020.

15. Sperlich B., Zinner C., Hauser A., Holmberg H.C., Wegrzyk J. The Impact of Hyperoxia on Human Performance and Recovery. Sports Med. 2017;47:429–438. [PubMed] [Google Scholar]

16. Wiersinga W.J., Rhodes A., Cheng A.C., Peacock S.J., Prescott H.C. Pathophysiology, Transmission, Diagnosis, and Treatment of Coronavirus Disease 2019 (COVID-19): A Review. JAMA. 2020 [PubMed] [Google Scholar]

17. Zhu N., Zhang D., Wang W., Li X., Yang B., Song J. A Novel Coronavirus from Patients with Pneumonia in China, 2019. N Engl J Med. 2020;382:727–733. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

18. Poston J.T., Patel B.K., Davis A.M. Management of Critically Ill Adults With COVID-19. JAMA. 2020 [PubMed] [Google Scholar]

19. MacIntyre C.R., Seale H., Dung T.C., Hien N.T., Nga P.T., Chughtai A.A. A cluster randomised trial of cloth masks compared with medical masks in healthcare workers. BMJ open. 2015;5 [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

20. Patil K.D., Halperin H.R., Becker L.B. Cardiac arrest: resuscitation and reperfusion. Circ Res. 2015;116:2041–2049. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

21. Hazinski M.F., Nolan J.P., Billi J.E., Bottiger B.W., Bossaert L., de Caen A.R. Part 1: Executive summary: 2010 International Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care Science With Treatment Recommendations. Circulation. 2010;122:S250–S275. [PubMed] [Google Scholar]

22. Kleinman M.E., Goldberger Z.D., Rea T., Swor R.A., Bobrow B.J., Brennan E.E. American Heart Association Focused Update on Adult Basic Life Support and Cardiopulmonary Resuscitation Quality: An Update to the American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Circulation. 2018;137:e7–e13. [PubMed] [Google Scholar]

23. Lurie K.G., Nemergut E.C., Yannopoulos D., Sweeney M. The Physiology of Cardiopulmonary Resuscitation. Anesth Analg. 2016;122:767–783. [PubMed] [Google Scholar]

24. Chandrasekaran B., Fernandes S. “Exercise with facemask; Are we handling a devil's sword?” - A physiological hypothesis. Med Hypotheses. 2020;144 [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

25. Konda A., Prakash A., Moss G.A., Schmoldt M., Grant G.D., Guha S. Aerosol Filtration Efficiency of Common Fabrics Used in Respiratory Cloth Masks. ACS Nano. 2020;14:6339–6347. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

26. Leung N.H.L., Chu D.K.W., Shiu E.Y.C., Chan K.H., McDevitt J.J., Hau B.J.P. Respiratory virus shedding in exhaled breath and efficacy of face masks. Nat Med. 2020;26:676–680. [PubMed] [Google Scholar]

27. Gao M., Yang L., Chen X., Deng Y., Yang S., Xu H. A study on infectivity of asymptomatic SARS-CoV-2 carriers. Respir Med. 2020;169 [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

28. Smith J.D., MacDougall C.C., Johnstone J., Copes R.A., Schwartz B., Garber G.E. Effectiveness of N95 respirators versus surgical masks in protecting health care workers from acute respiratory infection: a systematic review and meta-analysis. CMAJ. 2016;188:567–574. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

29. Chou R., Dana T., Jungbauer R., Weeks C., McDonagh M.S. Masks for Prevention of Respiratory Virus Infections, Including SARS-CoV-2, in Health Care and Community Settings: A Living Rapid Review. Ann Intern Med. 2020 [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

30. Chu D.K., Akl E.A., Duda S., Solo K., Yaacoub S., Schunemann H.J. Physical distancing, face masks, and eye protection to prevent person-to-person transmission of SARS-CoV-2 and COVID-19: a systematic review and meta-analysis. Lancet. 2020;395:1973–1987. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

31. Center for Disease Control and Prevention. Implementation of Mitigation Strategies for Communities with Local COVID-19 Transmission. Atlanta, Georgia; 2020.

32. Isaacs D., Britton P., Howard-Jones A., Kesson A., Khatami A., Marais B. Do facemasks protect against COVID-19? J Paediatr Child Health. 2020;56:976–977. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

33. Laveneziana P., Albuquerque A., Aliverti A., Babb T., Barreiro E., Dres M. ERS statement on respiratory muscle testing at rest and during exercise. Eur Respir J. 2019;53 [PubMed] [Google Scholar]

34. American Thoracic Society/European Respiratory, S ATS/ERS Statement on respiratory muscle testing. Am J Respir Crit Care Med. 2002;166:518–624. [PubMed] [Google Scholar]

35. Kao T.W., Huang K.C., Huang Y.L., Tsai T.J., Hsieh B.S., Wu M.S. The physiological impact of wearing an N95 mask during hemodialysis as a precaution against SARS in patients with end-stage renal disease. J Formos Med Assoc. 2004;103:624–628. [PubMed] [Google Scholar]

36. United States Department of Labor. Occupational Safety and Health Administration. Respiratory Protection Standard, 29 CFR 1910.134; 2007.

37. ATS/ACCP Statement on cardiopulmonary exercise testing Am J Respir Crit Care Med. 2003;167:211–277. [PubMed] [Google Scholar]

38. American College of Sports Medicine . 9th ed. Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins Health; Philadelphia: 2014. ACSM's guidelines for exercise testing and prescription. [Google Scholar]

39. Balady G.J., Arena R., Sietsema K., Myers J., Coke L., Fletcher G.F. Clinician's Guide to cardiopulmonary exercise testing in adults: a scientific statement from the American Heart Association. Circulation. 2010;122:191–225. [PubMed] [Google Scholar]

40. Ferrazza A.M., Martolini D., Valli G., Palange P. Cardiopulmonary exercise testing in the functional and prognostic evaluation of patients with pulmonary diseases. Respiration. 2009;77:3–17. [PubMed] [Google Scholar]

41. Fletcher G.F., Ades P.A., Kligfield P., Arena R., Balady G.J., Bittner V.A. Exercise standards for testing and training: a scientific statement from the American Heart Association. Circulation. 2013;128:873–934. [PubMed] [Google Scholar]

42. Guazzi M., Adams V., Conraads V., Halle M., Mezzani A., Vanhees L. EACPR/AHA Scientific Statement. Clinical recommendations for cardiopulmonary exercise testing data assessment in specific patient populations. Circulation. 2012;126:2261–2274. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

43. Naeije R., Dedobbeleer C. Pulmonary hypertension and the right ventricle in hypoxia. Exp Physiol. 2013;98:1247–1256. [PubMed] [Google Scholar]

44. Zheng G.Q., Wang Y., Wang X.T. Chronic hypoxia-hypercapnia influences cognitive function: a possible new model of cognitive dysfunction in chronic obstructive pulmonary disease. Med Hypotheses. 2008;71:111–113. [PubMed] [Google Scholar]

45. Beder A., Buyukkocak U., Sabuncuoglu H., Keskil Z.A., Keskil S. Preliminary report on surgical mask induced deoxygenation during major surgery. Neurocirugia (Astur) 2008;19:121–126. [PubMed] [Google Scholar]

46. Ong J.J.Y., Bharatendu C., Goh Y., Tang J.Z.Y., Sooi K.W.X., Tan Y.L. Headaches Associated With Personal Protective Equipment - A Cross-Sectional Study Among Frontline Healthcare Workers During COVID-19. Headache. 2020;60:864–877. [PubMed] [Google Scholar]

47. Schneiderman N., Ironson G., Siegel S.D. Stress and health: psychological, behavioral, and biological determinants. Annu Rev Clin Psychol. 2005;1:607–628. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

48. Thoits P.A. Stress and health: major findings and policy implications. J Health Soc Behav. 2010;51(Suppl):S41–S53. [PubMed] [Google Scholar]

49. Haslam N. Dehumanization: an integrative review. Pers Soc Psychol Rev. 2006;10:252–264. [PubMed] [Google Scholar]

50. Cohen S. Social relationships and health. Am Psychol. 2004;59:676–684. [PubMed] [Google Scholar]

51. Leigh-Hunt N., Bagguley D., Bash K., Turner V., Turnbull S., Valtorta N. An overview of systematic reviews on the public health consequences of social isolation and loneliness. Public Health. 2017;152:157–171. [PubMed] [Google Scholar]

52. Holt-Lunstad J., Smith T.B., Layton J.B. Social relationships and mortality risk: a meta-analytic review. PLoS Med. 2010;7 [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

53. Shor E., Roelfs D.J. Social contact frequency and all-cause mortality: a meta-analysis and meta-regression. Soc Sci Med. 2015;128:76–86. [PubMed] [Google Scholar]

54. McEwen B.S. Protective and damaging effects of stress mediators. N Engl J Med. 1998;338:171–179. [PubMed] [Google Scholar]

55. McEwen B.S. Physiology and neurobiology of stress and adaptation: central role of the brain. Physiol Rev. 2007;87:873–904. [PubMed] [Google Scholar]

56. Everly G.S., Lating J.M. 4th ed. NY Springer Nature; New York: 2019. A Clinical Guide to the Treatment of the Human Stress Response. [Google Scholar]

57. World Health Organization. World health statistics 2018: monitoring health for the SDGs, sustainable development goals Geneva, Switzerland; 2018.

58. World Health Organization. World Cancer Report 2014. Lyon; 2014.

59. Wiggins J.M., Opoku-Acheampong A.B., Baumfalk D.R., Siemann D.W., Behnke B.J. Exercise and the Tumor Microenvironment: Potential Therapeutic Implications. Exerc Sport Sci Rev. 2018;46:56–64. [PubMed] [Google Scholar]

60. Ashcraft K.A., Warner A.B., Jones L.W., Dewhirst M.W. Exercise as Adjunct Therapy in Cancer. Semin Radiat Oncol. 2019;29:16–24. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

61. Bray F., Ferlay J., Soerjomataram I., Siegel R.L., Torre L.A., Jemal A. Global Cancer Statistics 2018: GLOBOCAN Estimates of Incidence and Mortality Worldwide for 36 Cancers in 185 Countries. CA Cancer J Clin. 2018 [PubMed] [Google Scholar]

62. Brooks S.K., Webster R.K., Smith L.E., Woodland L., Wessely S., Greenberg N. The psychological impact of quarantine and how to reduce it: rapid review of the evidence. Lancet. 2020;395:912–920. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

63. Galea S., Merchant R.M., Lurie N. The Mental Health Consequences of COVID-19 and Physical Distancing: The Need for Prevention and Early Intervention. JAMA Intern Med. 2020;180:817–818. [PubMed] [Google Scholar]

64. Izaguirre-Torres D., Siche R. Covid-19 disease will cause a global catastrophe in terms of mental health: A hypothesis. Med Hypotheses. 2020;143 [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

65. Kudielka B.M., Wust S. Human models in acute and chronic stress: assessing determinants of individual hypothalamus-pituitary-adrenal axis activity and reactivity. Stress. 2010;13:1–14. [PubMed] [Google Scholar]

66. Morey J.N., Boggero I.A., Scott A.B., Segerstrom S.C. Current Directions in Stress and Human Immune Function. Curr Opin Psychol. 2015;5:13–17. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

67. Sapolsky R.M., Romero L.M., Munck A.U. How do glucocorticoids influence stress responses? Integrating permissive, suppressive, stimulatory, and preparative actions. Endocr Rev. 2000;21:55–89. [PubMed] [Google Scholar]